Wat is het dieet van een beroepsrenner?

Wanneer het over wielrennen gaat, is er voor een beginner een indrukwekkende hoeveelheid gegevens te registreren (keuze van uitrusting, materiaal, training, voeding, enz.). Na welke voeding een wielrenner moet volgen ontdekt te hebben, brengen wij u vandaag een focus op de voeding die een profwielrenner volgt.

Wat is het belang van voeding voor een profwielrenner?

Voeding speelt een prominente rol in de voorbereiding van een wielrenner en is net zo belangrijk om te beheersen als training om op de grote dag op uw best te zijn. Dit geldt vooral voor etappekoersen zoals de Tour de France, die van enkele dagen tot enkele weken duren. Het dieet van een profwielrenner wordt dan ook zeer nauwlettend in de gaten gehouden, omdat het de energiebron vormt die de renner nodig heeft om in wedstrijden te presteren. Het dieet van de profwielrenner gaat niet alleen over de dag van de wedstrijd, maar wordt verscheidene dagen voor een wedstrijd voorbereid om het lichaam voor te bereiden door energiereserves op te bouwen.
Als het lichaam niet voldoende brandstof heeft, zal het sneller moe worden, en daardoor zal de renner geen hoge prestaties kunnen leveren. Naast de risico's van ondermaats presteren, kan slechte voeding of levensstijl van een beroepsrenner ook leiden tot ernstiger problemen zoals blessures, om nog maar te zwijgen van de risico's van hypoglykemie, slecht herstel, enz.

Welke energiedrankjes zijn favoriet voor de Tour de France?

Een fietser moet minimaal een halve liter per half uur binnenkrijgen, of een blikje van 500 ml. Deze maatregel moet uiteraard aangepast worden aan de weersomstandigheden en de geleverde inspanning.
Maar een wielrenner drinkt niet alleen water, maar ook energiedrankjes om het lichaam te helpen de glycogeenreserves aan te vullen. Dit geldt evenzeer voor zondagsfietsers als voor beroepsfietsers. Maar weet u welke energiedrankjes favoriet zijn voor de Tour de France?

Er zijn drie categorieën energiedranken: wachtdranken (te nuttigen vóór de inspanning), isotone dranken (te nuttigen tijdens de inspanning) en hersteldranken (te nuttigen na de inspanning). Ze hebben elk hun eigen bijzonderheden, omdat ze niet aan dezelfde behoeften voldoen, afhankelijk van het tijdstip waarop ze genuttigd worden.
Vóór de inspanning wordt de wachtdrank door de loper gebruikt om perfect gehydrateerd aan de start te komen, maar ook om zijn koolhydraat- en mineraalreserves vóór de start te vergroten. Daartoe wordt het meestal samengesteld uit mineraalwater, Maltodextrine en mineraalpoeders. Het moet in kleine slokjes genuttigd worden in de anderhalf uur voor de start van de wedstrijd.
Tijdens de inspanning heeft de drank drie doelen: hydrateren, zorgen voor calorie-inname en mineraalverlies compenseren. Daarom worden energiedranken over het algemeen verrijkt met koolhydraten (langzame en/of snelle), mineralen en soms aminozuren.
Na de inspanning consumeren hardlopers meestal een shaker gevuld met een groentedrank, gemengd fruit, proteïnepoeder en aminozuren, die ook aangevuld kan worden met een remineralisatiedrank (verrijkt met mineralen) om weer op te laden wat er tijdens de race met zweet verloren kan zijn gegaan.
Vlak voor het slapen gaan kunnen hardlopers nog een mengsel van water en Maltodextrine consumeren, om een extra koolhydraatinname te hebben voor de volgende dag.

Wat is het dieet van de renners van de Tour de France?

Een professionele wielerwedstrijd duurt enkele uren. De renners moeten dus vóór, tijdens en na de wedstrijd dienovereenkomstig eten. Weet u wat het dieet is van de renners van de Tour de France?
Een renner kan per wedstrijddag tussen de 6.000 en 9.000 calorieën verbranden, afhankelijk van de geleverde inspanning, de duur van de wedstrijd maar ook het hoogteverschil, dus 3 tot 4 keer meer dan voor een zittend persoon. De energie-inname moet dus dienovereenkomstig worden aangepast en elke maaltijd is belangrijk.

Vóór de start eet de loper een ontbijt bestaande uit voedingsmiddelen met een lage glycemische index met koolhydraten (volkoren granen, volkoren brood dat aangevuld kan worden met rijst of volkoren pasta), vitaminen/mineralen (fruit, gedroogde vruchten, vruchtensap, vruchtencompote, enz.) en eiwitten (kwark, yoghurt, plantaardige melk, witte ham, omelet, enz.), meestal vergezeld van thee of koffie. Deze maaltijd vertegenwoordigt ongeveer 700 calorieën om glycogeen in de spieren op te slaan.

Tijdens de wedstrijd moeten de renners onmiddellijk glucose innemen om de bloedsuikerspiegel op peil te houden door middel van een reeks sportvoeding. De renners van de Tour de France worden er dus toe aangezet om mueslirepen, energiegels, vruchtenpasta's, maar ook vruchtenzakjes of flessen compote te nuttigen, evenals hartige snacks zoals gebak of taarten, om het lichaam niet te verzadigen met zoet voedsel en om de genoegens te variëren. Tijdens een etappe van de Tour de France wordt, afhankelijk van de vereiste inspanning (duur van de wedstrijd, stijgingspercentage, enz.), van een renner over het algemeen verwacht dat hij per uur een mueslireep en een energiegel nuttigt, vergezeld van een zoete snack om de twee uur, afgewisseld met compote of fruit, d.w.z. een voedselconsumptie om de dertig minuten of zo, om honger te voorkomen.

Zodra de finish is gepasseerd, nemen de lopers een collatie, die tot doel heeft het herstel te bevorderen en de glycogeenvoorraden in de spieren en de lever te herstellen, om de spiervezel niet te beschadigen. In volgorde neemt de loper een zoute frisdrank (om te rehydrateren en het tijdens de inspanning opgehoopte zuur te bufferen), één of meer suikerhoudende dranken onbeperkt gedurende anderhalf uur (naar keuze van de loper: frisdrank, vruchtensap, siroop, enz.), halfvloeibare voedingsmiddelen (zoals een vruchtencompote, die ook het voordeel heeft dat ze het melkzuur tegenhoudt). Tenslotte komt de tijd voor een stevige snack (rijst, pasta, polenta, aardappelen, tabbouleh, hartige cake, witte ham, enz.)

Het avondeten dient hoofdzakelijk om reserves aan te leggen voor de volgende dag: het grootste deel van de calorieën die overdag verloren zijn gegaan, zijn gecompenseerd door de snack na de wedstrijd. Deze maaltijd bestaat dus hoofdzakelijk uit koolhydraten (die als brandstof zullen dienen voor de volgende dag) en eiwitten (om de spiervezels weer op te bouwen). Het begrip genot moet voor de lopers op de eerste plaats komen: daarom zijn de maaltijden vaak gevarieerd en hebben zij recht op een dessert dat meestal wel aangenaam maar niet erg vet is. Over het algemeen bestaat het bord uit tweederde zetmeelrijke voedingsmiddelen (pasta of volkorenrijst) en eenderde groenten (voor vitaminen en mineralen). Rauwe groenten en vet moeten vermeden worden om te voorkomen dat de spijsvertering vertraagd wordt (waardoor de lopers niet zouden kunnen slapen en dat is nodig voor een optimaal herstel). Sommigen nemen ook een zuivel (yoghurt, kwark) en kunnen zich zelfs een paar avonden per week een glas wijn aan tafel permitteren.

Nu u alles weet over het dieet van een profwielrenner, wat dacht u ervan om uit te zoeken wanneer en wat u moet eten voor een lange wielerwedstrijd?